14. Die begin van ’n onenigheid is soos water wat jy laat deurbreek; daarom, laat die twis vaar voordat dit losbreek.
15. Hy wat die goddelose regverdig verklaar en die regverdige skuldig verklaar, hulle altwee is vir die Here ’n gruwel.
16. Waarom tog is daar geld in die hand van ’n dwaas om wysheid te koop terwyl hy geen verstand het nie?
17. Die vriend het altyd lief, en die broer word gebore met die oog op die nood.
18. Dit is ’n verstandelose mens wat handslag gee, wat borg staan vir sy naaste.
19. Wie twis liefhet, het oortreding lief; hy wat sy deur hoog maak, soek verbreking.
20. Wie verkeerd van hart is, vind die goeie nie; en hy wat vals is met sy tong, val in die ongeluk.
21. Hy wat ’n dwaas verwek, vir hom sal dit ’n bekommernis word; en die vader van die dwaas sal nie bly wees nie.
22. ’n Vrolike hart bevorder die genesing, maar ’n verslae gees laat die gebeente uitdroog.
23. Die goddelose neem ’n omkoopgeskenk aan wat uit die boesem kom om die paaie van die reg te buig.
24. Die verstandige hou die wysheid voor oë, maar die oë van die dwaas is by die einde van die aarde.
25. ’n Dwase seun is ’n verdriet vir sy vader en bitter smart vir haar wat hom gebaar het.
26. Is dit alreeds nie goed om die regverdige te beboet nie — om edeles te slaan is onbetaamlik.
27. Wie sy woorde inhou, besit kennis; en hy wat kalm is van gees, is ’n man van verstand.
28. Selfs ’n sot sal as hy swyg, vir wys gereken word; as hy sy lippe toehou, vir verstandig.