5. Ek word gereken by die wat in die kuil neerdaal; ek het geword soos ’n man sonder krag,
6. vrygelaat onder die dooies, soos die wat verslaan is, wat in die graf lê, aan wie U nie meer dink nie, en wat afgesny is van u hand.
7. U het my gesit in die kuil diep daaronder, in duisternisse, in dieptes.
8. U grimmigheid rus op my, en U druk my neer met al u golwe. Sela.
9. U het my bekendes ver van my verwyder, my iets afskuweliks gemaak vir hulle; ek is ingesluit en kan nie uitkom nie.
10. My oog vergaan van ellende. Here, ek roep U aan die hele dag deur, ek brei my hande na U uit.
11. Kan U aan die dooies ’n wonder doen? Of kan skimme opstaan, kan hulle U loof? Sela.
12. Kan u goedertierenheid vertel word in die graf, u trou in die plek van vertering?
13. Kan u wondermag in die duisternis bekend word en u geregtigheid in die land van vergetelheid?
14. Maar ék, Here, roep U aan om hulp, en in die môre kom my gebed U tegemoet.
15. Here, waarom verstoot U my siel, verberg U u aangesig vir my?
16. Van jongs af is ek ellendig en klaar om te sterwe; ek dra u verskrikkinge, ek is radeloos.
17. U toorngloed het oor my gegaan; u verskrikkinge vernietig my;
18. die hele dag omring hulle my soos water, saam omsingel hulle my.