31. toe die toorn van God teen hulle opgegaan het en Hy ’n slagting onder hulle kragtige manne aangerig en die jongmanne van Israel neergewerp het.
32. Ondanks dit alles het hulle verder gesondig en nie aan sy wonders geglo nie.
33. So het Hy dan hulle dae laat vergaan in nietigheid en hulle jare in verskrikking.
34. Elke keer as Hy hulle gedood het, het hulle na Hom gevra en teruggekom en God gesoek;
35. en hulle het daaraan gedink dat God hul rots was en God, die Allerhoogste, hul verlosser.
36. En hulle het Hom met hul mond gevlei en Hom met hul tong belieg;
37. maar hulle hart het nie aan Hom vasgehou nie, en hulle was nie trou in sy verbond nie.
38. Maar Hy is barmhartig, Hy versoen die ongeregtigheid en verdelg nie, en dikwels wend Hy sy toorn af en wek nie al sy grimmigheid op nie.
39. En Hy het daaraan gedink dat hulle vlees was, ’n wind wat weggaan en nie terugkom nie.
40. Hoe dikwels was hulle wederstrewig teen Hom in die woestyn, het hulle Hom gegrief in die wildernis;
41. en hulle het God opnuut versoek en die Heilige van Israel gekrenk.
42. Hulle het nie aan sy hand gedink, aan die dag toe Hy hulle van die teëstander verlos het nie;