7. Vir u dreiging het hulle gevlug, vir die stem van u donder het hulle weggeskrik —
8. berge het opgerys, laagtes het weggesak — na die plek wat U vir hulle reggemaak het.
9. ’n Grens het U gestel waar hulle nie oor mag gaan nie; hulle mag die aarde nie weer oordek nie.
10. Hy wat die fonteine uitstuur in die holtes: tussen die berge loop hulle deur.
11. Hulle laat al die diere van die veld drink; die wilde-esels les hulle dors.
12. By hulle woon die voëls van die hemel; tussen die takke uit laat hulle die stem hoor.
13. Hy laat die berge drink uit sy boonste kamers; die aarde word versadig uit die vrug van u werke.
14. Hy laat gras uitspruit vir die diere en die plante tot diens van die mens: om broodkoring uit die aarde te laat voortkom,
15. en dat wyn die mens se hart kan bly maak; om die aangesig te laat blink van olie, en dat brood die mens se hart kan versterk.
16. Die bome van die Here word versadig, die seders van die Líbanon wat Hy geplant het;
17. waar die voëls hulle neste maak, die ooievaar wie se huis die sipresse is.
18. Die hoë berge is vir die steenbokke, die rotse is ’n skuilplek vir die dasse.