6. Na Egipte het ons die hand uitgestrek, na Assur om met brood versadig te word.
7. Ons vaders het gesondig; hulle is daar nie meer nie, en óns dra hulle ongeregtighede.
8. Knegte heers oor ons, niemand ruk ons uit hulle hand weg nie.
9. Met lewensgevaar bring ons ons brood in vanweë die swaard van die woestyn.
10. Ons vel gloei soos ’n oond vanweë die gloed van die honger.
11. Hulle het vroue in Sion onteer, jonkvroue in die stede van Juda.
12. Vorste is deur hulle hand opgehang, die persoon van die grysaards nie geëer nie.
13. Jongmanne dra die handmeul, en seuns struikel onder die drag hout.
14. Die oudstes is nie meer in die poort nie, die jongmanne sonder hulle snarespel.
15. Die vreugde van ons hart het opgehou, ons koordans het in treurigheid verander.
16. Die kroon van ons hoof het geval; wee ons, dat ons gesondig het.
17. Hierom het ons hart krank geword, hierom is ons oë verduister:
18. ter wille van die berg Sion wat woes lê, waar die jakkalse op rondloop.
19. Ú, Here, sit vir ewig, u troon is van geslag tot geslag.