27. As ek sê: Ek wil my geklaag vergeet, my droewige gesig laat vaar en vrolik word,
28. dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie sal vryspreek nie.
29. Ek sal tog skuldig wees — waarom sal ek my dan tevergeefs afmat?
30. Al was ek my met sneeu en reinig ek my hande met loog,
31. dan sou U my in ’n poel indompel, sodat my klere van my ’n afsku kry.
32. Want Hy is nie ’n man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoord, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.
33. Daar is geen skeidsregter tussen ons wat sy hand op ons twee kan lê nie.