21. Vroom is ek! Ek gee niks om myself nie: ek verfoei my lewe!
22. DIT is net eenders — daarom sê ek: Die vrome en die goddelose vernietig Hy.
23. As die gésel skielik doodmaak, spot Hy met die vertwyfeling van die onskuldiges.
24. Die aarde is aan die mag van die goddelose oorgelewer, die gesig van die regters bind Hy toe. Is dit nie Hy nie, wie dan anders?
25. Ja, my dae was gouer as ’n hardloper; hulle het weggevlug sonder om voorspoed te sien.
26. Hulle het verbygegly soos skepe van biesies, soos ’n arend wat neerskiet op sy prooi.
27. As ek sê: Ek wil my geklaag vergeet, my droewige gesig laat vaar en vrolik word,
28. dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie sal vryspreek nie.
29. Ek sal tog skuldig wees — waarom sal ek my dan tevergeefs afmat?
30. Al was ek my met sneeu en reinig ek my hande met loog,
31. dan sou U my in ’n poel indompel, sodat my klere van my ’n afsku kry.
32. Want Hy is nie ’n man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoord, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.
33. Daar is geen skeidsregter tussen ons wat sy hand op ons twee kan lê nie.
34. Laat Hy sy roede van my wegneem, en laat sy verskrikking my nie beangstig nie;
35. dan wil ek spreek sonder dat ek vir Hom bevrees is; want só is dit met my nie gesteld nie.