12. Ja, dit is ’n vuur wat tot by die plek van vertering toe vreet en al my opbrings sou ontwortel.
13. As ek gering geag het die reg van my slaaf of van my slavin toe hulle ’n geskil met my gehad het —
14. wat sou ek dan doen as God opstaan? En wat Hom antwoord as Hy ondersoek doen?
15. Het Hy wat my in die moederskoot gemaak het, hom nie gemaak nie? En het Een ons nie in die geboorte toeberei nie?
16. As ek die armes ’n versoek geweier het en die oë van die weduwee laat versmag het
17. en my stukkie brood alleen geëet het sonder om die wees daarvan te laat saameet;
18. (veelmeer het hy van my jeug af by my grootgeword soos by ’n vader, en van my moeder se skoot af het ek haar gelei!)
19. as ek iemand sien omkom het sonder klere en dat daar geen bedekking vir die behoeftige was nie;
20. as sy lendene my nie geseën en hy hom nie warm gemaak het van die skeersel van my lammers nie;
21. as ek my hand teen ’n wees beweeg het, omdat ek in die poort vir my hulp gesien het —
22. laat dan my skouer uit sy gewrig val en my arm van sy pyp afgebreek word.
23. Want die ondergang wat God bewerk, was ’n skrik vir my; en weens sy hoogheid was ek onmagtig.
24. As ek op goud my hoop gestel het en vir die fyn goud gesê het: My vertroue!
25. As ek bly gewees het, omdat my vermoë groot was en my hand baie verwerf het;