7. soos sy eie drek vergaan hy vir ewig; die wat hom gesien het, vra: Waar is hy?
8. Soos ’n droom vlieg hy weg, sodat ’n mens hom nie meer vind nie; en hy word verjaag soos ’n naggesig.
9. Die oog wat hom gesien het, sien hom nie meer nie; en sy plek aanskou hom nie meer nie.
10. Sy kinders moet die guns soek van armes, en met eie hande moet hy sy vermoë teruggee.
11. Sy gebeente was vol van sy jeugdige krag; maar met hom saam lê dit in die stof.
12. AL smaak die kwaad soet in sy mond, al verberg hy dit onder sy tong,
13. al spaar hy dit, en al wil hy dit nie laat vaar nie, maar dit terughou in sy verhemelte —
14. tog word sy voedsel in sy ingewande verander, dit word gal van adders in sy binneste.
15. Rykdom het hy verslind, maar hy moet dit weer uitspuug; uit sy buik dryf God dit weg.
16. Die gif van adders suig hy in, die tong van ’n slang maak hom dood.
17. Hy mag hom nie verlustig in beke, in vloeiende strome van heuning en dikmelk nie.
18. Wat hy deur arbeid verkry het, gee hy terug sonder om dit in te sluk; na die maat van sy ingeruilde rykdom sal hy nie bly wees nie.
19. Want hy het die armes verdruk, aan hulle lot oorgelaat; ’n huis het hy geroof, maar hy sal dit nie opbou nie.