37. Want al die hoofde is kaal en al die baarde is afgeskeer; op al die hande is snye en om die heupe is ’n roukleed.
38. Op al die dakke van Moab en op sy pleine is net rouklag, want Ek het Moab verbreek soos ’n ding waar ’n mens geen behae in het nie, spreek die Here.
39. Hoe is hy verslae! Hulle huil. Hoe het Moab die rug gedraai met skaamte! So sal Moab dan vir almal wat rondom hom is, ’n belagging en ’n verskrikking word.
40. Want so sê die Here: Kyk, hy sal vlieg soos ’n arend en sal sy vleuels oor Moab uitsprei.
41. Die stede is ingeneem, en die bergvestings is verower; en die hart van die helde van Moab sal in dié dag wees soos die hart van ’n vrou wat in nood is.
42. En Moab sal verdelg word, dat hy geen volk meer is nie, omdat hy hom groot gehou het teen die Here.
43. Die skrik en die kuil en die strik oor jou, o inwoner van Moab, spreek die Here.
44. Hy wat vlug vir die vrees, sal val in die kuil; en hy wat uit die kuil klim, sal gevang word in die net; want Ek sal oor hom, oor Moab, bring die jaar van hulle besoeking, spreek die Here.
45. In die beskutting van Hesbon staan vlugtelinge sonder krag; want ’n vuur het uitgegaan uit Hesbon en ’n vlam uit die huis van Sihon, en het die slape van die hoof van Moab en die skedel van die rumoermakers verteer.
46. Wee jou, Moab! Die volk van Kamos is verlore; want jou seuns is weggeneem as gevangenes en jou dogters in gevangenskap.