8. Toe het die aarde geskud en gebewe, die fondamente van die hemel het gesidder en geskud, omdat Hy toornig was.
9. Rook in sy neus het opgegaan, en ’n vuur uit sy mond het verteer; kole uit Hom het gebrand.
10. En Hy het die hemel gebuig en neergedaal, en wolkedonkerheid was onder sy voete.
11. En Hy het op ’n gérub gery en gevlieg; ja, Hy het verskyn op die vlerke van die wind.
12. En Hy het duisternis rondom Hom as hutte gestel, versameling van waters, diktes van wolke.
13. Uit die glans voor Hom het gloeiende kole gebrand.
14. Uit die hemel het die Here gedonder, en die Allerhoogste het sy stem laat hoor.
15. En Hy het pyle uitgestuur en hulle verstrooi, bliksems en hulle verwar.
16. En die beddings van die see het sigbaar geword, die fondamente van die wêreld is blootgelê, deur die dreiging van die Here, vanweë die geblaas van die wind van sy neus.
17. Uit die hoogte het Hy sy hand uitgestrek, Hy het my gegryp, my uit groot waters getrek.
18. Hy het my verlos van my magtige vyand, van my haters, omdat hulle te sterk was vir my.