57. EN die tyd dat sy moeder moes word, is vir Elisabet vervul, en sy het ’n seun gebaar.
58. En toe haar bure en bloedverwante hoor dat die Here sy barmhartigheid aan haar groot gemaak het, was hulle saam met haar bly.
59. En op die agtste dag het hulle gekom om die kindjie te besny, en hulle wou hom Sagaría noem, na die naam van sy vader.
60. Toe antwoord sy moeder en sê: Nee, maar hy moet Johannes genoem word.
61. En hulle sê vir haar: Daar is niemand in jou familie wat dié naam het nie.
62. En hulle beduie vir sy vader hoe hy wou hê dat hy genoem moes word.