20. In dié tyd is Moses gebore, en hy was wonderlik mooi. Drie maande lank is hy in die huis van sy vader versorg;
21. en toe hy weggegooi is, het Farao se dogter hom opgeneem en hom as haar seun grootgemaak.
22. En Moses is opgelei in al die wysheid van die Egiptenaars en was magtig in woorde en dade.
23. En nadat hy die ouderdom van veertig jaar bereik het, het dit in sy hart opgekom om sy broers, die kinders van Israel, te besoek;
24. en toe hy sien dat iemand onreg aangedoen word, het hy hom verdedig en die man wat mishandel was, gewreek deur die Egiptenaar te verslaan.
25. En hy het gedink dat sy broers sou verstaan dat God hulle deur sy hand redding sou gee; maar hulle het dit nie verstaan nie.
26. En die volgende dag het hy by hulle verskyn terwyl hulle besig was om te veg, en hy het by hulle aangedring om vrede te maak en gesê: Manne, julle is broers; waarom doen julle mekaar onreg aan?
27. Maar hy wat sy naaste onreg aangedoen het, het hom afgestoot en gesê: Wie het jou as ’n owerste en regter oor ons aangestel?
28. Jy wil my tog nie doodmaak soos jy gister die Egiptenaar doodgemaak het nie?
29. En Moses het op hierdie woord gevlug en ’n bywoner geword in die land Mídian, waar hy die vader van twee seuns geword het.
30. En toe veertig jaar verby was, het ’n Engel van die Here aan hom verskyn in die woestyn van die berg Sinai, in die vuurvlam van ’n doringbos.